[English below] αγνό, βραχνό, εντερικό καλοκαιράκι μπετόν αρμέ και μια καρδούλα σαγανάκι όταν με σέρνεις σε φλογερές ακρογυαλιές ΝΑΙ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΝΑΙ ΣΤΑ ΠΛΑΣΤΙΚΑ τη μέρα που θα γίνω η γυναίκα των ονείρων μου με έντερα που σφίγγουνε σαν φίδια τις καρδιές το βράδυ που θα θέλω και my desire is such φωτιές θα εκτοξεύονται ψηλά απ' τις παλάμες θα είμαι τόσο τρομερή που θα εμπνέω λατρεία θα ειμαι τόσο τρομερή με τρυφερότητα κι ύστερα απο το tender touch ή την καταστροφή κατευνασμένα τα έντερά μου θα αποσύρονται ξανά αγνό, βραχνό, εντερικό καλοκαιράκι μπετόν αρμέ και μια καρδούλα σαγανάκι όταν με σέρνεις σε φλογερές ακρογυαλιές ΝΑΙ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΝΑΙ ΣΤΑ ΠΛΑΣΤΙΚΑ σε σχισμές που κλαίνε και σωλήνες στάζουνε τα έντερα συνωμοτούν να με καταπιούνε τη μέρα που θα γίνω η γυναίκα των ονείρων μου με έντερα που θα ρουφούν τα γαλανά νερά το βράδυ θα περιγελούν χαζούς κιθαριστές κι αφού τους ξεπαστρέψουνε γλυκά θα γίνονται χορδές θα τα σκεπάζω στην κοιλιά και καληνύχτα τους μύθους θα τους λέω --για τους παλιούς οχτρούς! και θα γελάμε ήσυχα, χωρίς μνησικακία και θα μετράμε πτώματ' αχνιστά μέσα στην ησυχία τα μαλλιά μου σχεδόν σίγουρα συνωμοτούν με τα έντερα και αν μια μέρα ξυπνήσω strangled θα είμαι τόσο όμορφο πτώμα που θα λυπούνται να με θάψουν σε σχισμές που κλαίνε και σωλήνες στάζουνε τα έντερα συνωμοτούν να με καταπιούνε χίλια σωληνάκια σχεδιάζουν να με φαν τα έντερα συνωμοτούν μες στο καλοκαίρι pure, hoarse, intestinal summer reinforced concrete and a heart saganaki when you drag me to fiery beaches I say YES to GARBAGE YES TO PLASTIC WASTE the day i become the woman of my dreams with bowels that can hug a heart like snakes at night, when I feel like it, and my desire is such fires will be projected from my palms I will be so terrible that I'll inspire worship I'll be so terrible with tenderness And after a tender touch or a destruction pacified my bowels will withdraw pure, hoarse, intestinal summer reinforced concrete and a heart saganaki when you drag me to fiery beaches I say YES to GARBAGE YES TO PLASTIC WASTE in cracks that cry pipes are dripping my bowels conspire to swallow me the day i become the woman of my dreams with bowels that will suck the azure waters at night they will mock the stupid guitarists and having sweetly wiped them off, they will become strings I will cover them in my belly, goodnight! I will tell them stories of our old enemies and we will laugh quietly and without rancor we will count steaming corpses through the silence my hair is almost certainly conspirimg with my bowels and if one day I wake up strangled I will be so beautiful a corpse that no one will want to bury me in cracks that cry pipes are dripping my bowels conspire to swallow me a thousand little hoses are planning to eat me my bowels are conspiring in the heat of the summer

[English below] κι ύστερ' από την κάθε βεβαίωση κι ύστερ' από την υπερδιέγερση το υπόλοιπο από κάθε αίσθημα υπονοούμενο για το κάθε αίτημα κι ύστερ' από την κάθε ματαίωση κι ύστερ' από την υπερμεγέθυνση το υπόλοιπο από κάθε αίσθημα υπονοούμενο στο δικό μου αίτημα αίτημα μύξες και αποτυπώματ' απο χείλη μείναμε οι δυο μας χλωροφίλοι μαλαματένια λόγια στο μαντήλι κι ό,τι μέσα καίει χλωροφίλοι πέρα από τα δεκαεννέα κύματα και μακριά απο ερωτικά κλίματα στα αισθήματα χωρίς κυκλώνες καταθλίψεις και κρύους χειμώνες χειμώνες μύξες και αποτυπώματ' απο χείλη μείναμε οι δυο μας χλωροφίλοι μαλαματένια λόγια στο μαντήλι κι ό,τι μέσα καίει χλωροφίλοι and after each confirmation and after each excitement the rest from each feeling subtext for each demand and after each frustration and after each magnification the rest from each feeling subtext for my demand demand snot and lip prints only the two of us chlorophyll are left golden words on the handkerchief and all that burns inside chlorophyll beyond the nineteen waves and far away from erotic climates towards feelings without tropical storms depressions and cold winters winters snot and lip prints only the two of us chlorophyll are left golden words on the handkerchief and all that burns inside chlorophyll

[English below] ασημένια μου ακρίδα σε φωνάζανε Δελόγκα όταν περιέφερες τα μέλη στις φριχτές σου πασαρέλες στα συρμάτινα χεράκια που τραβούσαν τα φτερά σου να πετάξεις πιο μακριά ψηλά το ασημί σου στομαχάκι τ' ασημένια ξερατά σου ζωγραφίζουνε στους τοίχους η ασημένια ομορφιά σου και η όξινη ανάσα των αιμάτινων χειλιών σου συλλαβίζουν πιο μακριά ψηλά My silver grasshopper they'd call you Delonga when you offered your limbs to horrible runways to wirelike little hands that nudged your wings to fly away high your silver little stomach your silver vomit are painting the walls your silver beauty and the acid breath of your bloody lips are spelling further away high